نوشته های مرتبط
در مورد سرچمه ی خط (عربی) و ارتباط آن با سایر خط های زبان های گروه اسامی اگرچه نظریه های متعدد و متضادی ابراز شده است،اما همه ی محققان اتفاق نظر دارند که خط عربی شمالی،که سرانجام غالب و به خط عربی قرآنی مبدل گردید به طور کلی و مستقیم به خط نبطی وابسته است که خود از خط آرامی مشتق شده است.
اقوام نبطی هم از نظر نژاد و هم از نظر زبان با اعراب برادرند مانند دیگر اقوام شمال عربستان به شدت تحت تأثیر زبان آرامی بودند.چنان که امروز برخی بعید نمی دانند که ایشان علاوه بر زبان رسمی در محاورت روزانه ی خود نیز از زبان ((آرامی)) استفاده کرده باشند.
قدیمی ترین اثری که از زبان عربی به خط نبطی به دست آمده در کتیبه ای است که بر قبر ((امرو القیس))
(شاعر عرب دوره ی پیش از اسلام)قرار دارد.تاریخ این کتیبه که در حیره(کوفه) است مطابق با سال ۳۲۸ میلادی است.این خط که به خط((عربی شمالی))معروف است در طی قرن پنجم و ششم میلادی نزد اعراب حجاز در غرب عربستان رواج یافت.بعدها ((حرب ابن امیه))آن را در مکه ترویج داد.
نگارش خط عربی اندک زمانی پس از آن که در مکه رواج یافت به مدینه رسید در این شهر قبایل اوس خزرج و ثقیف با اشتیاقی هم پای مکه به هنر نگارش پرداختند.یکی از خوش نویس های مدینه ((زید ابن ثابت))بود که گردآوری و ثبت نخستین نسخه ی قرآن در دوره ی خلافت عثمان به وی سپرده شد.
کهن ترین اشاره به خط اخص عربی با نام ((جزم))می آید .این واژه به تکامل فراتری در شکل حروف مشتق از خط نبطی اطلاق می شود.حالت خشک و زاویه دار جزم و تناسبات یکسان حروف آن بی گمان بر پیدایش خط کوفی که اندکی بعد پدید آمد(و همان خصوصیت را در بر کرد و هر یک خصوصیتی داشت:یکی روان و آسان بود و ((مقور))خوانده می شد و دیگری،((مسبوط))نام داشت و زاویه دار بود و خط های مستقیم ضخیمی را در بر می گرفت.این دو ویژگی عمده بر تکامل خط های اولیه ی مکه و مدینه حاکم شدند و سبک های چندی را به وجود آوردند که اهم آنها عبارت بودند از:مایل،معشق،و موشح.این سبک های سه گانه در ایامی که خط((کوفی)) در کوفه شکل می گرفت در حجاز متداول بودند وتا زمانی که در این شهر در مورد خط های عربی اصلاحات کلی صورت گرفت تداوم یافتند.
